Ο έβδομος άθλος του Ηρακλή Ο Ερυμάνθιος κάπρος

Η ερμηνεία του Μύθου

πρόλογος

“Ο Μύθος είναι η αναποκάλυπτη σκέψη της ψυχής.” (Ίσις Αποκαλυμμένη)

Ο Ζυγός μας παρουσιάζει πολλά παράδοξα και ιδιάζουσες υπερβολές που εξαρτώνται από το αν είναι ο άνθρωπος βρίσκεται στο δεξιόστροφο Ζωδιακό ή στην αντίστροφη ατραπό, μαθητής που έχει στραφεί συνειδητά στην εξελικτική ατραπό, το Δρόμο προς τον Οίκο.

Λέγεται ότι είναι ένα από τα δυσκολότερα ζώδια στην κατανόηση.

Είναι το πρώτο ζώδιο που δεν έχει για σύμβολο ούτε άνθρωπο ούτε ζώο,

εκτός ότι κρατά το ζυγό και αναπαριστά τη μορφή της Δικαιοσύνης,

μια τυφλή γυναίκα, τυφλή ίσως για την εξωτερική αντικειμενική όραση,

γιατί η εσωτερική ενορατική όραση, μπορεί να είναι Θεία όπου υπάρχει Δικαιοσύνη.

Μας λέγουν ότι είναι μια επωδός, συγκρινόμενη με το ήρεμο άκουσμα κατά το διαλογισμό, μια στιγμή εκτίμησης του παρελθόντος.

Και πάλι, παράδοξα,

ο μέσος άνθρωπος προσεγγίζει το Ζυγό με δραστική δοκιμασία στο Σκορπιό, ενώ

ο πιο εξελιγμένος άνθρωπος μπαίνει στη δοκιμασία του Ζυγού από το ζωδιακό σημείο της Παρθένου, με τη Χριστική συνείδηση που συνταράσσει

– την καρδιά και

– το νου του.

Σκέψου πόσο διαφορετικές θα είναι οι εμπειρίες των δύο αυτών ανθρώπων στο Ζυγό.

Στη μια περίπτωση ο ζυγός θα ταλαντεύεται πολύ και προς τα πάνω και προς τα κάτω,

στην άλλη θα προσεγγισθεί ή θα επιτευχθεί ισοστάθμιση μεταξύ

– ύλης και πνεύματος και

– όλων των μικρότερων ζευγών των αντιθέτων.

Σ’ αυτό το σημείο αρχίζουμε να βλέπουμε, γιατί στο ήρεμο αυτό ζωδιακό σημείο αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα

– του σεξ και

– του χρήματος,

των δύο αυτών καλών υπηρετών και κακών κυρίων,

ανάλογα πώς τα χρησιμοποιούμε.

Το σεξ είναι

– ιερό μυστήριο,

– η ενοποίηση αρσενικού και θηλυκού

– για τη δημιουργία μορφών

– για τη συντήρηση της εξελισσόμενης ζωής.

Το χρήμα είναι μέσο συναλλαγής για να μοιράζεται σε όλους,

αν δεν αγαπηθεί και κρατηθεί μόνο για αυτόν τον ίδιο που το έχει,

όπως ο χρυσός από το φιλάργυρο ή ο χρυσός από εκείνον που αγαπά και του δίνει χαρά.

Η ισοστάθμιση των ζευγών των αντιθέτων (Εσωτερική Αστρολογία, σελ. 250 Αγγλ. Έκδ.) είναι καθορισμένη με ακρίβεια.

Ο άνθρωπος του Ζυγού μπορεί να κλίνει, από τη μια μεριά ή την άλλη,

– από τάση και προκατάληψη

– στη Δικαιοσύνη ή

– στη Τιμωρία

– από ανόητη ηλιθιότητα

– από ενθουσιώδη σοφία.

Πόσο ασυνήθιστος και θελητικός είναι αυτός ο συνδυασμός των λέξεων!

Στην κοινή γλώσσα συμβολίζουμε τη σοφία με τη μάλλον κουτή κουκουβάγια, που ανοιγοκλείνει τα μάτια της

και αυτοί που νομίζουν ότι είναι σοφοί, είναι συχνά γεμάτοι σοβαροφάνεια και χωρίς ενδιαφέρον.

Η σοφία όμως πρέπει να συνοδεύεται

από ενθουσιασμό.

Αυτό είναι κάτι που πρέπει να το στοχαστείτε.

Και εκεί μπορεί

– να υπάρχει μηχανορραφία που την προκαλούν οι δολιχοδρομήσεις των νόμων, που οι άνθρωποι φτιάχνουν ή

– να υπάρχει ειλικρινής διαγωγή,

το άτομο του Ζυγού μπορεί να χαρακτηρίζεται από υλιστικές ή πνευματικές τάσεις.

Επανειλημμένα, στο κυκλικό αυτό ταξίδι του Ζωδιακού, πρέπει να θυμόμαστε ότι οι ενέργειες των μεγάλων αυτών αστερισμών

– είναι αρμονικές

– είναι καλές και

– εκπληρώνουν ένα σκοπό.

Η δεκτικότητά μας και η χρησιμοποίησή τους

θα προσδιορίσουν τις εκδηλώσεις μας.

Μοιάζουν με την ακρίβεια των εντυπώσεων, που με κόπο αποκόμισε ο τυχαίος ταξιώτης σε

σχέση με τον άνθρωπο που ζει για λίγο σε μια χώρα, αλλά γνωρίζει πραγματικά το λαό της.

Καμιά φορά ο άνθρωπος νομίζει ότι προτού πάρει θεώρηση του διαβατηρίου του, πρέπει να του γίνει τεστ νοημοσύνης.

Τέτοιες παράλογες ιδέες φέρνουν άνθρωποι, λόγου χάρη, που πέρασαν λίγες μέρες στο Παρίσι και νομίζουν ότι γνωρίζουν καλά τη Γαλλία.

Και στο μεγαλοπρεπές αυτό σημείο

– της Ισορροπίας

– της Δικαιοσύνης και

– του Νόμου

βλέπουμε ότι η δοκιμασία τελειώνει μ’ ένα ξέσπασμα γέλιου, το μόνο έργο που γίνεται.

Ο Ηρακλής κατέβαινε από το βουνό

– σέρνοντας τον κάπρο σαν καροτσάκι

– τραγουδώντας και

– γελώντας

και όλοι εκείνοι που τον έβλεπαν γελούσαν μαζί του.

Πόσο ευχάριστο!

Και αυτό, παρά το γεγονός ότι ο Ηρακλής είχε κάνει πάλι ένα τρομερό λάθος.

Ο Δάσκαλος του είχε πει “να βρει χρόνο για να φάει”, όμως ο Ηρακλής βρήκε χρόνο για ένα όργιο μεθυσιού με δύο σοφούς ηλικιωμένους φίλους Κένταυρους.

Και να σημειωθεί ότι άνοιξαν το βαρέλι του κρασιού που έπρεπε ν’ ανοιχθεί ‘μόνο από την ομάδα για την ομάδα’.

Σ’ αυτό το σημείο μπορούσε να γίνει ένα ολόκληρο κήρυγμα καθώς και στο γεγονός ότι ενώ ο Ηρακλής πήρε κάθε προφύλαξη να μη σκοτώσει τον κάπρο, κατέληξε να σκοτώσει δύο φίλους!

Έτσι μας ακολουθεί ο πειρασμός όταν νομίζουμε ότι έχουμε ησυχάσει από τις παγίδες της ατραπού.

Έπειτα όμως, ο σοφός Δάσκαλος,

εκτιμώντας τον άθλο,

εύκολα ξεπέρασε την φιλονικία, στην οποία όλοι είχαν λάβει μέρος,

είπε απλά: “Συλλογίσου τα μαθήματα του παρελθόντος”, εκτίμηση του Ζυγού.

“Δύο φορές σκότωσες εκείνο που έπρεπε ν’ αγαπάς. Μάθε γιατί.”

Εδώ τελειώνει ο άθλος.

Και θυμόμαστε ότι η προσωπικότητα μένει έξω από το Άσραμ,

οι Δάσκαλοί μας βλέπουν μόνο το φως που φέρουμε.

Αν και δεν υπάρχει ειδικός έπαινος, ο Ηρακλής μόλις πέρασε, όχι ‘μετά δαφνών’, αλλά θεωρήθηκε ο έβδομος άθλος ‘ότι τέλειωσε’ και η έβδομη Πύλη περάστηκε.

Δικαιοσύνη και ευσπλαχνία.

“Αν εσύ Θεέ μου, πιάνεις τα άκρα και σημειώνεις τα λάθη που γίνονται,

Κύριέ μου, ποιος μπορεί να το αντέξει;”

ΣΚΕΨΕΙΣ ΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΤΟΥ ΖΥΓΟΥ

Προτού ο Ηρακλής συλλάβει τον Ερυμάνθιο Κάπρο, κάθισε στο τραπέζι του Φώλου και ήπιε μεθυστικό κρασί. Σε μια τέτοια στιγμή η ψυχή της ευθυμίας ζητά και βρίσκει ευχαρίστηση. Για τον Ηρακλή και για όλους όσους αναλαμβάνουν τον άθλο, που πρέπει να εκτελεστεί στο Ζυγό, τα νέφη της ευχαρίστησης πρέπει να διαλύονται μπροστά στο μεγάλο έργο της αυτοκυριαρχίας, δηλαδή της σύλληψης του κάπρου.

Πρέπει να σημειωθεί ότι η υπερβολική πόση κρασιού από τον Ηρακλή τον οδήγησε σε μια τραγωδία, το θάνατο του Φώλου.

Η αιφνίδια αυτή παρεμβολή της καταστροφής μέσα στην ύπαρξη της χαράς του ανθρώπου του Ζυγού, έστω και αν είναι σκληρή εμπειρία,

είναι αναγκαία για την ανάπτυξη της ψυχής.

Οι δυνατότητες του Ζυγού παραμένουν αδρανείς, δίχως τέτοιες τραγωδίες.

Το άτομο του Ζυγού ξεκινά το ταξίδι του το χειμώνα, μια εποχή ψύχους,

όταν η ζωή της προσωπικότητας έχει χάσει τη γοητεία της.

Ο Ηρακλής δε χρησιμοποιεί κτηνώδη δύναμη για να αιχμαλωτίσει τον κάπρο.

Στήνει μια παγίδα, περιμένει και αφήνει το θηρίο να αυτοπαγιδευτεί.

Όταν ο κάπρος αγωνίζεται να απελευθερωθεί μέσα στις χιονοστιβάδες , ο Ηρακλής αρπάζει την ευκαιρία.

Το περίεργο είναι ότι ο άνθρωπος στο Ζυγό, αποφεύγει την κατ’ ευθείαν αντιμετώπιση και δε σπαταλά περισσότερη δύναμη από την απαραίτητη.

Προσπαθεί να επιτύχει τους σκοπούς του ευγενικά, όχι καταναγκαστικά.

Λέγεται ότι ο Ηρακλής πιάνει τον κάπρο από τα πισινά πόδια και αναγκάζει το Ζώο να κατέβει τη βουνοπλαγιά με τα μπροστινά πόδια. Το θέαμα αυτό προκαλεί τα γέλια όλων εκείνων που το βλέπουν.

Στο περιστατικό αυτό παρατηρούμε την ικανότητα του ανθρώπου του Ζυγού να βρίσκει ασυνήθιστες λύσεις και να διακρίνει την αξία του ανάρμοστου.

Ζητήματα με μεγάλες συνέπειες στην ιστορία της ανθρωπότητας προσδιορίστηκαν με ασυνήθιστες προσεγγίσεις σε κοινά προβλήματα.

Για παράδειγμα, ένας Τάρταρος αρχηγός έβαλε φωτιά στα μετόπισθεν των στρατευμάτων του για να τα εξαναγκάσει να προχωρήσουν με τόσο απεγνωσμένο σθένος, ώστε να μην μπορέσει ο εχθρός να τα αποκρούσει.

Επίσης, όταν ο Αννίβας έστειλε τους ελέφαντές του εναντίον του Σκηπίωνα, ο τελευταίος διέταξε τους στρατιώτες να σαλπίσουν στα αυτιά των ζώων.

Με τη σύγχυση και το φόβο από το θόρυβο οι ελέφαντες πανικοβλήθηκαν και σκότωσαν πολλούς από τους άνδρες του Αννίβα.

Η ιδέα του ανάρμοστου είναι ένα από τα μεγαλύτερα όπλα που δόθηκαν στο ανθρώπινο γένος στη συνεχή του μάχη εναντίον της θυμικής αυταπάτης.

Είναι η πηγή του γέλιου,

που αποδοκιμάζει τα προσχήματα και καταστρέφει τους παλιούς θεσμούς.

Αυτός είναι ο μόνος άθλος, που καταλήγει σ’ ένα ξέσπασμα γέλιου.

Ο Ηρακλής δεν εκτελεί τέλεια μόνο το έργο που του ανατέθηκε, αλλά κάνει το άγριο θηρίο αντικείμενο γελοιοποίησης.

Με μια ελαφρά αλλαγή της προοπτικής πολλές τρομακτικές εμπειρίες της ζωής μπορούν να μεταβληθούν από μια ευεργετική αίσθηση χιούμορ.

Πολλά από εκείνα που οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν με βαρύτητα και σοβαρότητα, έχουν αποφασιστικά γελοίες παραμέτρους.

Η γραφική περιγραφή του Ηρακλή που οδηγεί τον κάπρο από τα πισινά πόδια, είναι μια συμβολική αναπαράσταση της ψυχής, που κατευθύνει το αδέξιο σώμα.

Η σχέση, κατά την οποία κάθε όψη επιτυγχάνει την πρέπουσα σημασία, είναι χαρακτηριστικό του πιο οργανωμένου ανθρώπου του Ζυγού.

Έτσι παρατηρείται η αρχή της ισορροπίας.

Ο άνθρωπος του Ζυγού προχωρεί

– ζυγίζοντας και

– σταθμίζοντας

όλα τα πράγματα.

Η τάση του αυτή τον κάνει να φαίνεται διστακτικός κι αναποφάσιστος.

Γνωρίζει

– ότι μεταξύ μαύρου και άσπρου υπάρχουν αναρίθμητες διαβαθμίσεις και

σπάνια κλίνει στην υπερβολή.

– ότι αυτοί που θεωρούνται σαν στυλοβάτες της κοινωνίας μπορεί να είναι Φαρισαίοι και αυτοί που δεν επιδεικνύονται και είναι ταπεινοί να είναι το άλας της γης

– ότι εκείνοι που προβάλλουν με βιαιότητα την υπεροχή τους μπορεί να αξίζουν μικρότερη αμοιβή.

Γνωρίζει

– ότι ο εγκόσμιος σοφός μπορεί να δρα σαν ανόητος και ο ανόητος μπορεί να συνδυάζει πάνω σε θησαυρούς

– ότι οι κρίσεις των ανθρώπων μπορεί ν’ αντιστραφούν από ένα ανώτερο δικαστήριο

• ότι η αλήθεια μπορεί να βαδίζει στη γη με πολλά διαφορετικά ενδύματα.

Έπειτα, η έρευνα της Αλήθειας διαφοροποιείται με την ανάπτυξη της διάκρισης.

Κατά μια έννοια, η Αλήθεια δεν υπάρχει για τα ανθρώπινα όντα, γιατί όλες οι αλήθειες δεν είναι παρά αποσπασματικά μέρη μεγαλύτερου συνόλου.

Η αναζήτηση αυτών των πιο περιεκτικών εννοιών, έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον από την εμμονή σ’ ένα απομονωμένο απόσπασμα ενός στενού, χωριστού τμήματος.

Σαν μια πολυάσχολη αράχνη ο άνθρωπος του Ζυγού

– υφαίνει συνεχώς νήματα σχέσεων και

– δημιουργεί ένα ευαίσθητο δίκτυο εννοιών.

Το αποτέλεσμα μιας τέτοιας δραστηριότητας είναι η σύνθεση.

Στέκει μεταξύ του συγκεκριμένου και του αφηρημένου, προσπαθώντας να συνεχίσει και τα δύο.

Πάντα υπάρχει

– μια αντίφαση

– το χάσμα μεταξύ του οραματιζόμενου σκοπού και του σκοπού που επιτυγχάνεται.

Και ο ιστός ακόμη

– λάμπει φωτεινά και

– έχει ένα σχέδιο πολύπλοκης ομορφιάς.

Στη μέση του δρόμου μεταξύ ουρανού και γης στέκεται ο άνθρωπος του Ζυγού

– κοιτάζοντας προς πάνω βλέπει το όραμα, τη ρόδινη αυγή να χρυσώνει μια χιονοσκέπαστη βουνοκορφή

– ρίχνοντας το βλέμμα του προς κάτω, βλέπει τους βάλτους και τη λάσπη από την οποία πρέπει να περάσουν οι υιοί των ανθρώπων.

Αφ’ ενός γνωρίζει υψηλά ιδανικά,

αφ’ ετέρου διακρίνει τους υιούς των ανθρώπων να τα απαρνούνται.

Στο μεσαίο αυτό σημείο πρέπει να σταθεί και να εργαστεί.

Αν υψωθεί προς τον ιδανικό κόσμο, χάνει την επαφή του με τα κοινά πράγματα.

Αν κατέβει στο επίπεδο της υλιστικής δραστηριότητας, χάνει τις πολύτιμες έννοιες, που είναι

η πηγή της ύπαρξής του.

Στέκει, επομένως, μεταξύ των δύο αυτών κόσμων για να μπορέσει ν’ αποκτήσει

Κατανόηση.

Μια κατανόηση που περιέχει

– το υψηλότατο και το πιο χαμηλό

– το καλό και το κακό

– το υπέροχο και το ασήμαντο.

Αυτό είναι συμπόνια.

Η αποκτημένη γνώση σε λυτρώνει από τη ψευδαπάτη.

Ατενίζοντας τις ανθρώπινες καρδιές

– διακρίνει τις σκοτεινές σκιές, την υποστάθμη, μέσα σ’ αυτές, παράξενων παθών

– ανακαλύπτει τις βασικές μεθόδους, δια των οποίων πρόσωπα συνεπή βασίζουν

τις επιτυχίες τους, τα σκοτεινά σημεία στη ζωή ευυπόληπτων ανθρώπων,

τους έξυπνους τρόπους με τους οποίους ξεφεύγουν από τις παρορμήσεις της συνείδησης

– παρατηρεί τα ιδεώδη που βάλλονται και που είναι χτυπημένα από το πάγο του πρώτου πειρασμού

– ενατενίζεται την προς τα άνω μακροχρόνια πορεία της ανθρώπινης φυλής

– με τα σποραδικά της επιτεύγματα της και

– τις πολυπίκοιλες αποτυχίες της.

Ποιο είναι το αποτέλεσμα αυτών των σκέψεων;

– Πρώτα απ’ όλα οι ψευδαπάτες που τόσο συχνά αλυσοδένουν τον άνθρωπο στη γη, εξασθενίζουν ουσιαστικά.

– Αποκτά επίγνωση ότι ο άνθρωπος ζει σε μια στροβιλιζόμενη ομίχλη ψευδαισθήσεων που προσκολλάται στη ζωή σαν αυτοσκοπός, αποφεύγοντας συχνά την αλήθεια σαν μια καταστροφή.

Αυτή η περιγραφή των ατελειών δε σημαίνει ότι η ανθρώπινη καλοσύνη παραβλέπεται.

Χωρίς επαρκές μέτρο ο κόσμος δε θα μπορούσε να διαρκέσει.

Ο άνθρωπος του Ζυγού δεν είναι καθόλου βέβαιος ότι φροντίζει να μετέχει στον επιθετικό αγώνα

– για ν’ αποκτήσει τα προς το ζην και

– να προωθεί το δρόμο του βίαια για μια θέση δύναμης και περιωπής στον κόσμο.

Αν ενδιαφερόταν μόνο για τον εαυτό του, πιθανόν ν’ αποσυρόταν σε μια βιβλιοθήκη και

να περνούσε τις μέρες του εκεί.

Οπωσδήποτε υπάρχουν επίσης και άλλοι άνθρωποι που έχουν απαιτήσεις απ’ αυτόν.

Έτσι, το κίνητρο της υπηρεσίας ριζώνει στη ζωή του, μια αίσθηση υπηρεσίας,

που βασίζεται σε μια ρεαλιστική εκτίμηση της ανθρώπινης φύσης.

Είναι πραγματικά πολύ δύσκολο να υπηρετείς το απίθανο είδος που λέγεται άνθρωπος.

– Πληροφόρησε έναν άνθρωπο για μια αλήθεια που, αν γινόταν δεκτή,

θα του μετέβαλε το στερεότυπο τρόπο ζωής και

ωστόσο δε θα σε καταδίκαζε σαν ριζοσπάστη.

– Συζήτησε μαζί του και θα επιμένει με ισχυρογνωμοσύνη στα πρωτεία των ενστίκτων του.

– Δείξε από την άλλη μεριά αδιαφορία για την κατάστασή του και θα σε καταγγείλει ότι είσαι αναίσθητος στον πόνο του.

Όποιος θέλει να υπηρετήσει την ανθρώπινη φυλή, πρέπει να είναι προετοιμασμένος να

αντιμετωπίσει

– ακατονοησία

– παρερμηνεία και

– τη δυστροπία που υποστηρίζει τα αντίθετα απ’ όσα λέγονται.

Ο άνθρωπος του Ζυγού δεν έχει την τάση να είναι

– ούτε ζηλωτής

– ούτε τύραννος.

Επιζητώντας να πείθει παρά να εξαναγκάζει, κατανοεί την τέχνη του πνευματικού συμβιβασμού.

Αυτό περιλαμβάνει

– την προθυμία να ενδίδει σ’ όλα τα επουσιώδη σημεία και

– την κατανόηση ότι φτάνει κάποιος στον ουρανό με μια σειρά χωριστών βημάτων παρά με ένα απλό άλμα σωτηρίας.

– Το να υπηρετεί κάποιος τους άλλους απαιτεί μια ακριβή εκτίμηση των ικανοτήτων τους.

– Το να προσδοκά κάποιος απ’ αυτούς εκείνο που είναι ανίκανοι να δώσουν, είναι

– αφροσύνη και

– ματαιοπονία.

Η βοήθεια που δίνεται σ’ ένα πρόσωπο πρέπει να βρίσκει έκφραση μέσα στο πλαίσιο των δυνατοτήτων του.

Αν δε γίνεται αυτό, η βοήθεια μπορεί ν’ αποδειχθεί εμπόδιο.

Πρέπει να γίνεται προσεκτική διάκριση μεταξύ της πολύ μεγάλης βοήθειας και της πολύ μικρής.

Αν δοθούν πάρα πολλά, το άτομο δε θα ενθαρρυνθεί να χρησιμοποιήσει τις δικές του δυνάμεις, ενώ

αν του δοθούν πάρα πολύ λίγα μπορεί να τον αναγκάσουν να βυθιστεί σε πέλαγος απελπισίας.

Μ’ άλλα λόγια η βοήθεια που δίνεται πρέπει να προσαρμόζεται με προσοχή στις ανάγκες του ατόμου.

Σε πολλές περιπτώσεις η βοήθεια είναι μόνο βάρος.

Γι’ αυτό, πολλές φορές είναι καλύτερο να επιτρέπεις σε ένα πρόσωπο

να διαμορφώνει τις πνευματικές του πεποιθήσεις

έξω από τις δικές του πικρές συγκρούσεις.

Το συνεχές Ζύγισμα και μέτρημα, τόσο χαρακτηριστικό του Ζυγού, έχει ένα σκοπό,

την εδραίωση ισορροπίας.

Ο κόσμος στηρίζεται στην ισορροπία και αυτό το κατανοεί ο άνθρωπος του Ζυγού.

Στην πραγματικότητα οι νόμοι του κάρμα μπορούν να θεωρηθούν εξισορροπητικές δραστηριότητες που εμποδίζουν τη συνέχιση μιας αστάθμητης κατάστασης.

Οι καταστροφές που συμβαίνουν στον άνθρωπο νοούνται όχι σαν τιμωρία, αλλά

σαν αποκατάσταση της ισορροπίας στη φύση του.

Εκείνος που εξασφαλίζει ισορροπία στη δική του ζωή

δε θα υποχρεωθεί να την επιβάλλει στον εαυτό του με σκληρότητα,

σε περίπτωση δυσμενών περιστάσεων, αλλά το μέσο σημείο στο οποίο υπάρχει ισορροπία, παραμένει αναλλοίωτο.

Αυτό είναι το σημείο της ισορροπίας,

το ασφαλές καταφύγιο που δεν μπορούν να το απειλήσουν ποτέ

οι κυμαινόμενες σκιές των γήινων αναστατώσεων και καταστροφών.

Πρέπει να τονιστεί ότι αυτή η ισορροπία, όπως εδώ την αντιλαμβανόμαστε, είναι μια μάλλον δυναμική παρά στατική κατάσταση.

Ένα ισοζυγισμένο σύστημα ενεργειών θα ήταν πιο δόκιμος ορισμός.

Με άλλα λόγια θα μπορούσε να ονομαστεί τακτοποίηση ενεργειών που διευθύνονται και ελέγχονται από μια υπεράρχουσα θέληση-για-το-καλό.

Με τέτοιους όρους θα μπορούσε ίσως να περιγραφεί ο πλήρως αναπτυγμένος άνθρωπος ή

ο μυημένος.

Στο μέσο της παραφωνίας ο άνθρωπος του Ζυγού τρέφει το όνειρο της αρμονίας,

στη μακρινή χώρα θυμάται τον οίκο του Πατρός.

Αναπολώντας το, ζητά να είναι ένα σημείο ειρήνης στη θάλασσα των συγκρουόμενων δυνάμεων.

Αυτός είναι ο σκοπός, όχι όμως πάντα η πραγματοποίηση.

Οπωσδήποτε, ο πόθος του για αρμονία, δυναμώνει μέσα του την επιθυμία να γίνει ειρηνοποιός.

Συνήθως μπορεί ν’ αντιλαμβάνεται και τις δύο πλευρές της μιας εκδοχής και

η ικανότητα αυτή, τον υπηρετεί καλά σαν μεσολαβητή και διαιτητή.

Οι ενέργειες που χρησιμοποιεί είναι

– πειθώ

– ευγένεια και

– συνεργασία,

όταν αυτές αποτυγχάνουν, απαξιοί να χρησιμοποιεί τραχείς μεθόδους.

Φυσικά,

– ρέπει προς το ομαδικό έργο και

– έλκεται από τα προγράμματα δράσης που προωθούν

– την αδελφοσύνη και

– την ενότητα.

Υπάρχει ένα ισχυρό θηλυκό στοιχείο στον άνθρωπο του Ζυγού και αυτό είναι φυσικό, αφού

η Αφροδίτη κυβερνά το ζωδιακό σημείο.

Η σκληρή, ελαύνουσα ώθηση της σύγχρονης ζωής είναι πολύ επιθετικά αρσενική.

Η αβρότερη χάρη και η καλλιτεχνική ομορφιά της θηλυκής συνιστώσας πρέπει να δρα σαν μια συμπληρωματική επίδραση.

Ο άνθρωπος του Ζυγού το κατανοεί ενστικτωδώς.

Γνωρίζει

– ότι η αρσενική θετικότητα πρέπει να τροποποιείται από τη λεπτότερη γεύση

της θηλυκής γλυκύτητας

– ότι το υποχωρητικό νερό αντέχει περισσότερο από

– την άτεγκτη πέτρα και

– το άκαμπτο ατσάλι.

Όταν ο άνθρωπος του Ζυγού έχει αφομοιώσει τις αβρές αρμονίες της Αφροδίτης,

αρχίζει ν’ ανταποκρίνεται σ’ έναν άλλο κραδασμό, εκείνο του Ουρανού.

Η δήλωση της Βίβλου που περιγράφει αυτή την παρώθηση εκφράζεται με τα λόγια:

“Ιδέ καινά ποιώ πάντα”.

Οι παλιές μορφές θεωρούνται ότι είναι αλυσίδες και δεσμά.

Πρέπει ν’ απορριφθούν.

Η σκούπα του Θεού πρέπει να σαρώσει τα σκουπίδια των αιώνων για να μπορέσουν

τα ανώτερα ιδανικά

– της αδελφοσύνης και

– της ενότητας

να ενσωματωθούν στη σωστή δομή των θεσμών μας και

να μπορέσει η ζωή των ανθρώπων να οδηγήσει στην αντανάκλαση της Θείας Εικόνας, που είναι ανεξίτηλα αποτυπωμένη μέσα στην ουσιαστική τους ύπαρξη.

Η επαναστατική αυτή αλλαγή

– δεν πρέπει να γίνει από την ανακατάταξη

– των εξωτερικών σχημάτων

– μορφών ή

– θεσμών

• πρέπει να προέλθει μέσα από τον ανθρώπινο νου,

στη σιγή της ανθρώπινης καρδιάς,

όταν στρέφεται στο φως που ακτινοβολεί επάνω του το κατάλοιπο

της αθανασίας που ενοικεί μέσα του.

Ο άνθρωπος του Ζυγού προσπαθεί να ξαναφτιάξει τον εαυτό του, γνωρίζοντας ότι

αυτό είναι το πρώτο βήμα του για το ξαναφτιάξιμο του κόσμου.